I'm in love with a monster
ตอน... มุกเราไม่เก่าเลย
Note: เหมือนเดิม เนื้อเรื่องไม่เคยเกี่ยวไรกะวันพิเศษ แค่เห็นว่าเป็นวันพิเศษเลยอัพ 😂
วันนี้เกาะนางเงือกดูจะคึกคักเป็นพิเศษ เพราะงานฉลองครบรอบ5ปีที่นายหัวฉลามปลุกปล้ำจนได้เมียเด็กมาครองสมใจ แบคฮยอนในวัย23ปีกำลังผุดผ่องแพรวพราว ใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์เสมอต้นเสมอปลาย ผิวพรรณขาวใสนุ่มนิ่มดั่งผิวทารก ในขณะที่นายหัวฉลามอย่างปาร์คชานยอลที่กำลังจะก้าวเข้าสู่วัย41ปีในอีกไม่กี่เดือนนั้นก็ดูหนุ่มแน่นผิดอายุอานาม คงจริงที่ว่าบางคนยิ่งแก่ก็ยิ่งฮอต นายหัวฉลามก็เป็นคนเช่นนั้น ผิวเข้มคร้ามแดดกับร่างกายสูงใหญ่แน่นไปด้วยมัดกล้ามนั้นไม่สามารถถูกปิดบังเพราะเสื้อผ้าอาภรณ์ แบคฮยอนชอบพูดติดตลกอยู่เรื่อยว่าปาร์คชานยอลนี่ฮอตทะลุผ้าผ่อนออกมาได้น่าหมั่นไส้เหลือเกิน
แบคฮยอนปรารถนาที่จะรังสรรค์พื้นที่ส่วนตัวของตนเป็นงานปาร์ตี้เพื่อทุกๆคน ในทุกปีชานยอลจะให้จัดงานครบรอบเอาใจคนตัวเล็กที่เกาะฉลามเพราะพื้นที่กว้างขวางกว่าและไม่อยากไปรุกล้ำเกาะส่วนตัวของแบคฮยอนที่ตนยกให้ไปแล้ว แต่ปีนี้ต่างออกไป แบคฮยอนอยากให้งานถูกจัดขึ้นที่เกาะนางเงือก เพราะคิดว่าเกาะแห่งนี้เงียบเหงามานานเกินไปแล้ว
"อันนี้สคริปนะคะ คุณสองคนก็พูดถึงกันเล็กๆน้อยๆเหมือนทุกปี"
"เราไม่ได้จัดปีแรกนะ ต้องมีสคริปด้วยหรือไง แล้วจะให้พูดอะไรถึงกันนักหนา น่ารำคาญจริงๆ" ปาร์คชานยอลบ่นอย่างรำคาญใจเมื่อหญิงสาวที่ซายังจ้างมาช่วยงานส่งกระดาษสคริปให้
"พูดงี้คือคุณไม่มีอะไรจะพูดกับผมแล้วใช่มะ! อ่อๆ ห้าปีแล้วนี่ เบื่อแล้วดิ ตอนได้ใหม่ๆไม่เห็นเป็นงี้ โธ่เอ๊ย!" แบคฮยอนที่เห็นชานยอลบ่นก็ไม่ยอมน้อยหน้า
"ไม่ใช่แล้วแบคฮยอน โตแล้วมีเหตุผลหน่อย"
"โตแล้วมีเหตุผลหน่อย... งั้นหรอ" คนตัวเล็กโบกมือไล่หญิงสาวให้ออกไปก่อน เนื่องจากตนมีเรื่องต้องเคลียร์กับนายหัวฉลาม "เพราะโตแล้วใช่มั้ยคุณถึงเปลี่ยนไปน่ะ เมื่อก่อนนี่อะไรก็ได้หมด ชอบเด็กๆงี้หรอไอ้โรคจิต!"
"ไปกันใหญ่แล้วนะครับ" ชานยอลส่ายหน้าเบาๆให้กับความคิดแปลกๆของนายหญิงสุดที่รัก
ความจริงในใจนั้นแบคฮยอนไม่ได้อยากทำตัวไร้เหตุผล มันเป็นแบบนี้มาห้าปีแล้ว แบคฮยอนเคยเอาแต่ใจขี้โวยวายร้ายกาจอย่างไรก็อย่างนั้น ยิ่งนานวันก็ยิ่งตระหนักได้ว่าพอโตแล้วท่าทางพยศแบบเด็กๆมันคงไม่ได้น่ามองเหมือนเคย นายหัวฉลามอาจจะเริ่มรู้สึกเบื่อรำคาญเขาขึ้นมาในสักวัน พยายามจะปรับปรุงแล้ว แต่สุดท้ายพอกังวลมากๆเข้าก็ระเบิดตู้มกลายเป็นคุณหนูบยอนผู้เอาแต่ใจใช้แต่อารมณ์คนเดิมไม่เปลี่ยน
"ฮืออออออออออ" ทำอะไรไม่ได้... ร้องไห้โวยวายซะเลย
"แบคฮยอน คุณเป็นอะไรเนี่ย อารมณ์คุณไม่คงที่เลยนะช่วงนี้ ท้องรึเปล่าครับ"
"ฮืออออออออออ ไม่มีมดลูกโว๊ยยยยยยย"
คนตัวเล็กทิ้งร่างลงกับพื้นก่อนจะร้องไห้เหมือนเด็กๆจนนายหัวฉลามต้องลงมานั่งกอดปลอบทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเด็กน้อยของเขานั้นเป็นอะไร
"มีอะไรบอกผมได้นะครับ เราอยู่ด้วยกันมา5ปีแล้ว ผมอยากให้เรารู้ใจกัน ที่ไม่อยากให้มีสคริปอะไรนั่นเพราะมันไม่จำเป็น คำพูดพวกนั้นมันเทียบไม่ได้กับที่ผมรู้สึก ผมไม่อยากให้คุณคิดว่าผมเบื่อ มันไม่ใช่เลยสักนิด"
"กลัว..."
"หื้ม?"
"ผมกลัว... ฮึก มันผ่านมา5ปีแล้ว ผมกลัวคุณจะเบื่อ ฮึก"
"เด็กดี ไม่ว่าจะผ่านไปอีกสักกี่ปี ผมจะแก่กว่านี้ อาจจะเป็นฉลามเฒ่าหมดสภาพในขณะที่คุณเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่เป็นความสดใสของโลกทั้งใบ เป็นคนที่งดงามจนผมไม่คู่ควร แต่ผมก็จะยังรู้สึกเหมือนเดิม เหมือนกับวันแรกที่เห็นคุณ ผมจะตื่นขึ้นมาในทุกๆเช้า และตกหลุมรักคุณในทุกๆวัน" ชานยอลโน้มใบหน้าลงจุมพิตแก้มใสแผ่วเบา ใช้ไรหนวดที่เริ่มครึ้มเขียวคลอเคลียจนแบคฮยอนหลุดเสียงหัวเราะออกมา
"ขอบคุณ"
.
.
.
"มีใครรู้บ้างว่าเจ้าของงานหายไปไหน" แขกเหรื่อที่ถูกเชิญมาทั้งผู้ใหญ่และเหล่าลูกจ้างของทั้งเกาะผีเสื้อและส่วนงานอื่นๆกำลังสงสัยเหมือนกันว่านายหัวฉลามและนายหญิงแบคฮยอนนั้นหายไปอยู่ที่ไหนกัน ตั้งแต่เริ่มงานช่วงเย็นก็ไม่มีใครเจอทั้งคู่แม้แต่เงา ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้วถ้าเจ้าของงานทั้งสองคนยังไม่มาอีกทุกคนคงจะฉลองกันโดยไม่รอให้เสียเวลาอีกแล้ว
"ผมว่า... ทุกคนจัดการเลยดีกว่าครับ คิดซะว่าเป็นโบนัสเล็กๆน้อยๆ นายหัวกับนายหญิงกลับมา ผมจะบอกให้เอง" ซายังเอ่ยเชิญแขกให้สนุกกันเต็มที่โดยไม่ต้องรอใครอีก เพราะดูๆแล้วเจ้านายทั้งสองคนคงไม่กลับมาร่วมงานอีกแน่นอน
"งั้นพวกเราไม่เกรงใจแล้วนะคะ ถ้าคุณซายังจะรับผิดชอบให้"
"ครับ" คุณพ่อบ้านตอบรับด้วยรอยยิ้มก่อนจะทอดสายตาไปยังทะเลกว้างที่มีแสงสีเขียวจากไฟไดหมึกดวงเดียวอยู่ท่ามกลางความมืด
.
.
.
แบคฮยอนกำลังคลื่นไส้ เขาจำได้ว่าก่อนหน้านี้ตนร้องไห้งอแงกับนายหัวจนหลับคาอกไป คิดเอาว่าหลังจากนั้นคงถูกพามานอนพัก
พยายามลืมตาแต่ก็ต้องเอามือป้องไว้เพราะไฟแปลกๆสีเขียวที่สาดเข้ามา เสียงลมหวีดหวิวกับอาการโคลงเคลงนี่มัน...
คุ้น...
เหมือนกับเคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน...
สมองประมวลผลได้ทั้งหมดทั้งสิ้นก่อนภาพเมื่อ5ปีก่อนจะย้อนเข้ามา
แบคฮยอนฝืนเบิกตาและก็ได้พบว่า ตอนนี้ตนกำลังอยู่...
กลางทะเล!
"คุณ!" เมื่อเห็นว่านายหัวฉลามจอมโรคจิตนั่งอญุ่ใกล้ๆมองมมไม่วางตาก็หัวร้อนไปหมด เอาอีกแล้วนะ ทำเรื่องพิเรนๆอีกแล้ว!
"ตื่นแล้วหรือครับ คุณหลับลึกแบบนี้ทุกทีจนผมเริ่มกังวลแล้วว่าจะถูกใครลักพาตัวไปเข้าสักวัน"
"มีแต่คุณนี่แหละที่ลักพาตัวผม โอ๊ย! อยากจะบ้า ก่อนหน้านี้เพิ่งคุยกันดีๆแท้ๆ" แบคฮยอนขยี้ผมอย่างหงุดหงิด
"เอาน่า ระลึกความหลังไง นี่ผมอุตส่าห์เปลี่ยนเรือให้เลยนะ รอบนั้นมันสกปรกไปหน่อย"
แหม... ใจดีจัง
แบคฮยอนหน้างอใส่คนที่ขยับเข้ามาใกล้ ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมตนต้องมาเจอคนที่รสนิยมประหลาดแบบนี้ซ้ำยังอยู่ด้วยกันมานานห้าปี บางทีแบคฮยอนก็คิดว่าตนเริ่มจะประหลาดตามนายหัวฉลามไปด้วยแล้ว
"นี่คุณตั้งใจจะทำเหมือนวันแรกเลยใช่มะ"
"คุณคิดว่าไงล่ะครับ"
เพี๊ยะ! มือเรียวสวยฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลาของนายหัวเต็มแรง
"คุณมันโรคจิต! พาผมกลับเข้าฝั่งเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นผมโดดลงไปแน่!"
"นายหญิงของเรานี่ร้ายจริงๆ" ชานยอลหัวเราะในคอเมื่อได้ยินว่าแบคฮยอนแสร้งโวยวายแล้วพูดด้วยประโยคเดียวกับที่เคยพูดเมื่อห้าปีก่อน "ตอนนี้ถ้าคุณจะโดด ก็ทำได้อย่างเดียวนะครับ... โดดขึ้นลงบนตัวผมไง"
ริมฝีปากหนาโผจูบตะกรุมตะกรามจนคนตัวเล็กผงะหงายลงไปนอนกับพื้นไม้แข็งๆ เสียงดูดจ๊วบจ๊าบดังแข่งกับคลื่นลมอย่างไม่มีใครคิดอาย มือใหญ่โตดึงรั้งฉีกกระชากเสื้อผ้าของอีกฝ่ายจนขาดหวิ่นติดมือ
"อื้อ! พอก่อน" แบคฮยอนหอบหนักกับการรับจูบที่รุนแรงจากชานยอล ลมเย็นกระทบผิวที่ไรอาภรณ์ปกปิดจนขนอ่อนลุกไปทั้งร่าง
"ตั้งแต่เช้าผมยังไม่ได้กินอะไรเลย หิวจะแย่แล้ว" ชานยอลกระซิบเสียงพร่า หวังจะให้อีกฝ่ายหงุดหงิดกับความลามกโรคจิตของตนแต่ก็ต้องแปลกใจที่เห็นแบคฮยอนกระตุกยิ้มแล้วพลิกตัวนอนคว่ำไม่รอให้เขาบังคับขืนใจ สะโพกกลมกลึงแน่นเนื้อส่ายยั่วเย้า ใบหน้าหวานใส่ฟุบกับพื้นไม้
"อย่าทำอะไรผมนะไอ้โรคจิต อื้อออออ!" ร่างเล็กสะดุ้งเพราะความชื้นแฉะที่แตะเข้ากับช่องทาง
มือหนาบีบก้นขาวจนเนื้อปริล้นง่ามนิ้วมือ แหวกออกจากกันขนช่องทางเผยอเด่นล่อใจ ลงลิ้นเข้าใส่จนคนถูกรังแกสั่นสะดุ้ง ทั้งดูดดุนแยงใส่จนก้นอวบส่ายหนีดูน่ารัก
"อื้อ เสียว อ๊ะ อา... เสียวจัง"
ชานยอลละจากช่องทางพรมจูบไล้ไปทั่วบั้นท้ายขึ้นถึงแผ่นหลังผลัดขบเบาๆบ้างด้วยความหมั่นเขี้ยว มือหนาปลดกางเกงของตัวเองอย่างรวดเร็ว รั้งให้เด็กน้อยหันมาประจันหน้ากับท่อนเนื้อใหญ่โตที่เต็มไปด้วยความขรุขระจากมุกแท้ที่ฝังเอาไว้และเส้นเอ็นปูดนูนน่ากลัว
แบคฮยอนกัดปากอย่างช่างใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แม้จะทำกันมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ใช่ว่าจะได้ใช้ปากให้บ่อยๆ ยกมือขึ้นสัมผัสแกนกายร้อนที่แข็งสู้มืออย่างร้ายกาจ เสียงครางทุ้มในลำคอทำให้คนตัวเล็กพอใจ อย่างน้อยก็ไม่ใช่เขาคนเดียวที่ถูกกระทำ
"อ่า... ซี๊ดดดด แบคฮยอน อืมมมมม" ท่อนเนื้อถูกแตะแต้มด้วยน้ำลายจากลิ้นอุ่น ชานยอลก้มมองอย่างชอบใจกับภาพตรงหน้า แบคฮยอนไล้เลียตามท่อนเอ็นราวกับว่ามันคือไอศครีมแท่งโปรด ปากเล็กครอบครองเข้าไปจนคับปาก จะรูดก็รูดได้ไม่สุด ลงถึงคอหอยก็ยังไม่เคยดูดได้สุดโคนสักที
ทั้งยาวทั้งใหญ่ แล้วยังมุกเยอะอีก บ้าที่สุดเลย
"พอแล้วครับ" ชานยอลจับคนตัวเล็กนอนราบลงไปกับพื้น บีบเค้นผิวขาวๆจนช้ำก่อนจะจับเรียวขาแยกออกจากกันจนแบะกว้าง ท่าทางน่าอายทำเอาแบคฮยอนหน้าร้อนไปหมด
"ฮือออออ ลม ลมมัน" มือสวยพยายามจะเอื้อมมาปิดช่องทางที่ถุกแหวกจนขยิบเผยอ เพราะลมที่พัดแรงอยู่นี้โกรกเข้าใส่จนเสียววาบไปหมด
"อ่าาาาา ร้ายจริงๆ ปล่อยให้ลมเข้าไปก่อนผมได้ยังไงครับ" นายหัวว่าพลางใช้ท่อนเอ็นถูไถกับช่องทางแต่ไม่สอดใส่ข้าไปในทันที
อยากเห็นแบคฮยอนออดอ้อนร้องขอ คร่ำครวญให้เขากระแทกใส่รูคันๆจนหัวสั่นหัวคลอน
"คุณ... อื้อออออ ทำหน่อย ทำสิ"
ชานยอลจ้องมองช่องทางที่ขยิบถี่เพราะเจ้าของกำลังเชิญชวนให้เขาเข้าไปชำเรามันเสียที รูดแกนกายดุดันนั้นสองสามครั้งและแทงเข้าไปจนสุดในครั้งเดียว
"อ๊าาาา! เจ็บ"
นายหัวฉลามไม่สนว่าร่างเล็กจะรู้สึกยังไง เพราะเมื่อดขาสอดใส่ จะไม่เหลือความปราณีเอาไว้อีกแล้ว กระแทกกระทั้นรุนแรงจนคนที่นอนอ้าขาอยู่นั้นครวญครางกรีดร้องราวกับหมาตัวเมียกำลังติดสัตว์
"อืมมมม แบคฮยอน" ก้มมองแกนกายที่ผลุบเข้าผลุบออกถี่รัวจนเนื้อปลิ้นบวมแดงอย่างสะใจ
"อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!" แบคฮยอนทำอะไรไม่ได้อีกแล้วนอกจากนอนให้เขาผสมพันธุ์เหมือนสัตว์สี่ขาอย่างถึงใจ มุกทุกเม็ดครูดกับผนังด้านในนั้นซ่านเสียวอย่างที่ไม่มีสิ่งใดบนโลกใบนี้จะเทียบเท่าได้ ขมิบสู้ไปอย่างไม่เจียมเนื้อเจียมตัวจนถูกจับพลิกคว่ำแล้วกระแทกจนถลาไปข้างหนา
"โอ๊ย! อื้อ! สุดยอด" เสียวจนน้ำตาไหลไปเสียทุกครั้งที่ทำรักกัน นายหัวฉลามวัย41นั้นยังคงฮอตปรอทแตกและลีลาถึงใจเหลือเกิน
หว่างขาทั้งเหนียวทั้งแฉะ แต่ก็ยังไม่หายคัน แอ่นสะโพกให้นายหัวแทงเข้าออกได้ถนัดยิ่งขึ้น ร้องลั่นจนเสียงก้องไปทั่วท้องทะเล สัตว์น้ำทั้งหลายคงข้องใจว่าเสียงครางร่านเหมือนโสเภณีนี่เป็นของใคร แต่คนตัวเล็กไม่แคร์แม้แต่น้อย เพราะมุกที่เขากำลังโดนอยู่มันสุดยอดเกินจะบรรยาย
เพี๊ยะ!
"อื้อ คุณตอดแรงไปแล้ว" นายหัวฉลามฟาดก้นอวบเนื้อไปแรงๆ
"อ๊าาา เสียว"
"หรอครับ ซี๊ดดดด แล้วชอบมั้ย ชอบรึเปล่า"
"อ๊ะ! ชอบ อ๊าาาา!" คนตัวเล็กปลดปล่อยออกมาหลังจากถูกกระแทกชำเราจนหายคัน แต่ยังคงแอ่นก้นให้มุกอันแสนร้ายกาจใส่เข้ามาจนแน่นช่องทางครั้งแล้วครั้งเล่า
"อีกนิดนะครับ อืมมมม"
ดึงเอาแขนขาวของแบคฮยอนมาไขว้กันไว้ด้านหลังแล้วกระแทกถี่ขึ้นเมื่อใกล้จะถึงปลายทาง คนที่ถูกชำเราด้วยท่าทางน่าอายร้องไห้คร่ำครวญด้วยความเสียวไม่จบสิ้น
"ฮึก... ผม อ๊ะ อ่าาา ฮึก จะเสร็จอีก ฮึก ฮึก ไม่ไหว เสียวแล้ว เสียว ชาน ชานจ๋า เสียว อ๊ะ! อ๊า!" แบคฮยอนถึงฝั่งอีกครั้งพร้อมๆกับท่อนเอ็นยาวใหญ่ที่ฉีดอัดน้ำกามเข้าใส่ช่องทางมากมายจนล้นออกมาไหลเยิ้ม
"อืมมม" นายหัวฉลามค่อยๆถอนกายออกมาก มองดูผลงานอย่างภาคภูมิใจ ช่องทางที่อ้ากว้างหุบไม่ลงเพราะถูกรังแกนั้นเต็มไปด้วยน้ำพันธุ์เต็มเอ่อ "เกร็งท้องหน่อยครับ ผมอยากดู"
ได้ตามสั่งทุกอย่างในยามนี้ แบคฮยอนเกร็งท้องตามที่ชานยอลบอก คนมองตื่นเต้นไปหมดที่เห็นน้ำของตนนั้นไหลพรูออกมา เขาปล่อยไปเยอะจริงๆ อยากจะให้คนตัวเล็กได้เห็นว่าปากล่างของตนเองมันกินน้ำเขาเข้าไปมากแค่ไหน
อืม มันช่างเป็นภาพที่หน้ามองที่สุดสำหรับนายหัวฉลามจริงๆ
ถอดเอาเสื้อของตนสวมให้กับนายหญิงตัวเล็กที่ถูกชำเราจนสิ้นเรี่ยวแรง จับหัวทุยให้พิงกับอกกว้างแล้วลูบเบาๆอย่างเอ็นดู
"คุณชอบฉลองแบบนี้หรือจัดงายแบบที่ทำทุกปีหรือครับ" เอ่ยถามคนที่หลับตาพริ้มทั้งๆที่ยังไม่ได้หลับแต่ก็ไร้เสียงตอบรับใดๆกลับมา "ผมชอบแบบนี้นะ แต่ก็ยังอยากตามใจคุณ"
"......."
"ห้าปีมันนานนะครับ แต่เพราะคุณทำให้ผมมีความสุข ถึงได้รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วมาก"
"........"
"ผมอาจจะแก่ขึ้นทุกๆวัน แต่สัญญาว่าตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ ผมจะอยู่เคียงข้างคุณต่อไป จนกว่าคุณจะไม่ต้องการอีกแล้ว"
"ไม่... ไม่มีวัน ที่ผมจะไม่ต้องการหรอก" แบคฮยอนตอบกลับมาเป็นประโยคแรกก่อนจะกอดร่างใหญ่โตแน่นราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะหายไป
"ขอบคุณนะครับ ผมรักคุณจริงๆแบคฮยอน" นายหัวจูบข้างขมับอย่างรักใคร่ สบตากับคนที่เงยหน้าช้อนมองหยาดเยิ้ม
"อืม ผมก็รักคุณ นายหัว"
THE END
#นจมอด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น