I’m
in love with a monster
ตอน… คุณครูครับ
NOTE: แก้บนล่วงหน้า ฮ่าาาาาาาาา
“เอาไงดี”
เด็กหนุ่มตัวเล็กเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องพักครูเป็นนานสองนาน ริมฝีปากบางก็พร่ำเอ่ยกับตนเองด้วยความสับสน
“คุณบยอน”
เฮือก!!!
เสียงทุ้มที่เอ่ยเรียกทำเอาบยอนแบคฮยอนสะดุ้งจนตัวโยน อะไรก็กล้าไปเสียหมด แต่มาขอสอบซ่อมกับคุณครูปาร์คสุดโหด แบคฮยอนดันปอดแหกเสียได้ ใจจริงไม่อยากมาเลยเสียด้วยซ้ำ เพื่อนก็หนีกลับบ้านไปกันหมด แน่ล่ะ! แบคฮยอนเป็นคนเดียวที่ทำแล็บกริ๊งกายวิภาคไม่ผ่าน น้ำตาจะไหล
โง่ไปจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต ฮึก!
“คือ… ครูปาร์คครับ… ผม ผมจะมาขอสอบซ่อมครับ!” พูดไปก็ลุ้นจนตัวโก่ง
ครูปาร์คจอมโหดที่ขึ้นชื่อเรื่องการทำโทษก่อนสอบซ่อมได้หินสุดๆ ล่าสุดที่รู้มาคือนักเรียนสามคนที่มาขอสอบนั้นถูกสั่งให้ไปค้นหนังสือเล่มแรกที่ลงทะเบียนในห้องสมุดมาให้ คนที่หาเจอจะได้สอบซ่อมแค่คนเดียวเท่านั้น ใครๆก็รู้ว่าสอบตกกี่วิชาก็ได้ แต่จะสอบของครูปาร์คตกไม่ได้
“ครับ เชิญด้านใน” ถูกเชิญเข้าไปแบบนั้น
แต่แบคฮยอนก็ยังกล้าๆกลัวๆอยู่ดี
ถ้าหากถูกทำโทษให้ไปหาเดือนหาดาวมาชาตินี้เค้าคงไม่มีวันได้สอบซ่อมแน่ๆ ฟ้าก็เริ่มมืดลงเรื่อยๆไม่รู้จะได้กลับบ้านกี่โมงกี่ยาม
ไม่น่ามัวเสียเวลาเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องตั้งนานนม
“พร้อมสอบแล้วหรือครับ
ถ้าผมใหคุณสอบ คุณจะผ่านใช่มั้ย”
“เอ่อ….”
ไม่ผ่านอยู่แล้วครับครู!
“คุณสอบอีกครั้ง
ก็คงไม่ผ่านเหมือนเดิม… ถูกมั้ยครับ”
อยากปฏิเสธเหลือเกิน
แต่แบคฮยอนก็รู้ตัวอยู่แล้ว
เขาจำอะไรไม่ได้สักอย่าง
จะสอบกี่ครั้งผลก็เหมือนเก่า
แต่ยังไงก็ต้องสอบ
เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ
ถ้าซ่อมไม่ผ่านก็คงต้องซ่อมมันไปเรื่อยๆจนกว่าครูปาร์คจะรำคาญแล้วยอมตัดเกรดให้ล่ะนะ
“ผม…”
“คงต้องติวพิเศษจนกว่าจะจำได้
ดีมั้ยครับ คุณบยอน”
“ติว? ครูจะติวให้ผมหรอครับ”
ไม่อยากจะเชื่อว่าโมเม้นนี้จะเกิดขึ้นกับบยอนแบคฮยอน บางทีคุณครูอาจจะเวทนาในความโง่ของเขาจนคิดได้ว่าควรติวให้เป็นพิเศษ ใจดีอะไรขนาดนี้ครับ ประทับใจ!
“แน่นอนครับ รับรองด้วยชื่อของปาร์คชานยอลเลยว่า หลังจากติวแล้ว คุณต้องจำไปจนตายเลย”
ติวก็ดี
แต่แบคฮยอนเริ่มรู้สึกแปลกๆแล้ว
ทำไมครูปาร์คต้องทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ชอบกล
ซ้ำยังเดินอาดๆเข้ามาหาด้วยท่าทางไม่น่าไว้วางใจ
รังสีอำมหิตของครูใจร้ายเปลี่ยนเป็นรังสีของนักล่าแผ่ซ่านออกมาจนรู้สึกได้ ร่างสูงใหญ่ประชิดตัวจนคนตัวเล็กขนลุกชัน
“อ๊ะ!”
แบคฮยอนผงะทันทีเมื่อจู่ๆครูปาร์คก็คว้าหมับที่ท้ายทอยแล้วรั้งเข้าหาตัว
ริมฝีปากหนาประชิดใบหูพร้อมกระซิบบอกด้วยเสียงทุ้มที่ทำเอาขนอ่อนตั้งชันไปหมด
“กระดูกท้ายทอย… Occipital”
ริมฝีปากเลื่อนจากกกหูขึ้นไปแล้วจุมพิตเบาๆจนคนถูกกระทำตัวสั่นเป็นลูกนก “Sphenoid… กระดูกรูปผีเสื้อ”
“คะ…ครู…อื้อ!” ไม่ทันได้เอ่ยสิ่งใดต่อริมฝีปากบางก็ถูกช่วงชิงไปเสียก่อน คุณครูจอมโหดจาบจ้วงจุมพิตปากเล็กๆของเด็กน้อยราวกับจะกลืนกินมันเข้าไป รุนแรงเสียจนกลิ่นคาวเลือดคลุ้งในปาก
มือเรียวสวยราวกับผู้หญิงนั้นพยายามดันแผงอกกว้างให้ออกไปพ้นตวแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล ร่างสูงใหญ่ของคุณครูเบียดแนบชิดจนไร้หนทางสู้
“อย่าดิ้นสิครับ ไม่อยากสอบผ่านหรอ” ปาร์คชานยอลผละริมฝีปากออกแล้วเอ่ยถามลูกศิษย์อย่างเจ้าเล่ห์
วันนี้อย่างไรเสียเขาจะไม่ปล่อยแบคฮยอนไปแน่ เล็งนักเรียนน่าตาน่ารักคนนี้อยู่นาน เขาจะไม่พลาดโอกาสทองเด็ดขาด
“คุณครูครับ…”
แบคฮยอนเรียกเสียงอ่อน
น้ำตาคอหน่วยหวังให้ผู้เป้นครูเห็นใจ
แต่กลับกัน
ท่าทางแบบนี้ยิ่งกระตุ้นให้ผุ้ใหญ่ใจร้ายยิ่งอยากรังแกเสียอย่างนั้น ท่าทางน่าสงสารยิ่งอยากทำให้ทรมานมากกว่าเก่า
“Zygomatic โหนกแก้ม” ว่าไปพลางจูบซับตามตำแหน่งพร้อมกับไล่ลงต่ำเรื่อยๆ “Maxilla ขากรรไกรบน Mandible ขากรรไกรล่าง”
“อื้อ! ครูครับ อย่า…”
แบคอยอนสะดุ้งยามที่ริมฝีปากหนาประทับจูบบนลำคอขาวแล้วขบลงแรงๆ ร่างเล็กถูกพลิกให้หันหน้ายืนค้ำโต๊ะ ร่างสูงใหญ่ยืนซ้อนแนบชิดกับแผ่นหลังก่อนจะจูบลงหลังคอเบาๆ
“cervical กระดูกสันหลังช่วงคอ”
ว่าพลางส่งสองมือไปปลดกระดุมเสื้อคนข้างหน้าอย่างชำนาญ ปล่อยให้เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางไหลลงมากองอยู่ที่เอวโชว์แผ่นหลังขาวเนียนเรียกร้องให้ริมฝีปากกดจูบลงไปซ้ำๆไม่รู้จักพอ “กระดูกสันหลังช่วงอก Thoracic”
“ฮืออออ คุณครูครับ” แบคฮยอนเบี่ยงตัวหนีแม้จะรู้ว่าหนีไม่พ้น แต่ริมฝีปากที่ไล่จูบตามแผ่นหลังนั้นกำลังมาพร้อมกับมือหนาที่สอดเข้าใต้เสื้อเชิ๊ตที่ถูกปลดหมิ่นเหม่พอให้ดูน่ารังแก มือสากลูบไล้เอวนิ่มอย่างชอบใจพร้อมติวพิเศษให้ไม่ขาดตกบกพร่อง
“กระดูกสันหลังช่วงเอว Lumbar” ยิ่งลงต่ำยิ่งน่าหวาดเสียว ชานยอลเลิกใช้มือบอกตำแหน่งแก่คนตัวเล็ก เปลี่ยนเอาส่วนที่แน่นตึงอยู่ในกางเกงบดเบียดคนด้านหน้าอย่างร้ายกาจแทน “Sacrum กระเบนเหน็บ แล้วก็Coccyx ก้นกบ”
“อ๊ะ!!!”
ร่างเล็กกระเด้งตัวตามแรงกระแทกจากคนตัวโตด้านหลัง
ทั้งๆที่มีกางเกงกั้นเอาไว้แต่กลับรู้สึกวาบหวิวแปลกๆ ใจคิจะปฏิเสธแต่ร่างกายที่สู้แรงไม่ไหวก็ปล่อยให้เขารังแกไม่หยุด
กางเกงนักเรียนถูกปลดออกจนลงไปกองที่ข้อเท้า
คุณครูปาร์คจับให้ร่างตรงหน้าโน้มไปยันโต๊ะเอาไว้แล้วแอ่นสะโพกแน่นให้กระดกยั่วยวนอยู่ตรงหน้า ย่อตัวลงคุกเข่าแล้วขบฟัดก้นนิ่มผ่านชั้นในสีขาวราวกับพวกโรคจิต เด็กน้อยที่ไร้ทางสู้ทำได้เพียงผวาเป็นพักๆ
เสียงร้องอื้ออึงกระตุ้นให้คนตัวโตยิ่งรังแกให้หนักขึ้น
รอฟังเสียงที่หวีดร้องออกมาเพราะทนไม่ไหวอย่างตั้งใจ
“สุดยอด…” ทันทีที่ดึงเอาชั้นในลงไปจนพ้นทางก็ต้องสูดดปากชอบใจกับก้นอวบที่อยู่ตรงหน้า อยากจะกระแทกแรงๆให้เด้งสู้คงน่าดูไม่เบา
“ยะ…อย่า คุณครูครับ อย่าทำผม”
มือหนาแหวกเอาก้อนเนื้อให้แยกออกจากกัน
ส่งปลายลิ้นลงไปแตะเบาๆที่ช่องทางปิดสนิทจนมันขมิบถี่ๆพร้อมเสียงร้องอ๊ะๆของเด็กน้อย
“อืม สุดยอดจริงๆ ผมอยากให้คุณเห็นของตัวเองชะมัด” ว่าไปพลางจ้องช่องทางนั้นไม่ละสายตา ไม่สนว่าคนฟังจะอับอายแค่ไหน ปาร์คชานยอลไม่สนใจอะไรอีกแล้วในเวลานี้ มีแค่ร่างกายตรงหน้าเท่านั้นที่เขาสนใจ
“โอ๊ย โอ๊ะ ครู!” ความเปียกแฉะที่แหวกเข้ามาภายในทำเอาแบคฮยอนเผลอร้องออกมา ความรู้สึกแปลกกำลังก่อตัวขึ้นจนต้องแอบแอ่นก้นรับลิ้นร้อนขอองคุณครูอย่างลืมอาย
“ไม่ไหวแล้วครับ”
เปลี่ยนจากลิ้นเปียกเป็นส่งก้านนิ้วยาวเข้าไปแทนที่ ช่องทางที่ไม่คุ้นชินขมิบเกร็งจนขยับเข้าไปแทบไม่ได้
เสียงร้องโอดโอยของแบคฮยอนไม่ได้ทำให้ชานยอลปราณี นิ้วยาวยังคงพยายามจะยัดมันเข้าไปจนมิดก่อนจะคว้านไปทั่ว
“อ๊ะ! อ๊า! มัน…” เสียว
ใช่
ตอนนี้แบคฮยอนเสียวจนจะตายอยู่แล้ว
ยิ่งคุณครูจอมโหดเห็นว่าเด็กน้อยแสดงท่าทางกระสันมากเท่าไรก็ยิ่งอยากจะรังแกให้หนำใจ กระทุ้งนิ้วเข้าออกรุนแรงจนร่างเล็กๆส่ายสะโพกไปมาอย่างทรมาน
“อือออออออ จะออก
คุณครูครับ จะแตกแล้ว อ๊า!!!” เมื่อเด็กน้อยปลดปล่อยออกมาคุณครูก็ดึงนิ้วออกแล้วปลดกระดุมรูดซิปกางเกงอย่างรวดเร็ว ควักเอาแกนกายที่รอเวลาอยู่นานสอดเข้าไปทันที
อื๊ออออออ ทำไมมันแปลกๆ อะไรกัน….
แบคฮยอนแทบทรุดลงไปกับพื้นเมื่อถูกชำเราด้วยแกนกายของคุณครูจอมโหด แต่ที่ทำให้รู้สึกแปลกๆจนต้องฟุบหน้าลงกับโต๊ะนั้นคือบางอย่างที่ขรุขระเป็นเม็ดครูดผ่านผนังอ่อนนุ่มด้านในของตน มันเสียวแปลกๆ
ลักษณะมันก็แปลกๆ ไม่เหมือนส่วนนั้น แต่ก็ก็ไม่กล้าพอที่จะหันไปมองเพราะทั้งกลัวทั้งอาย
“อ่า… คุณสั่นไปทั้งตัว
แบคฮยอน”
“ฮืออออ คุณครูครับ อะไร ครูใส่อะไรเข้ามา”
“ของผมครับ คุณชอบมั้ย มุกแท้ทั้งนั้น ฝังเอาไว้… ไม่คิดเลยว่าจะได้มาใช้กับคุณ”
แบคฮยอนไม่รู้หรอกว่ามุกที่ว่าคืออะไร แล้วคุณครูฝังมันไว้ทำไม แต่ที่รู้ตอนนี้คือมันทำเอาแทบเป็นบ้า เสียวจนไม่รู้จะอธิบายยังไง ได้แต่แอ่นก้นให้เขาชำเราจนหนำใจ ยิ่งถูกกระแทกแรงๆยิ่งรู้สึกดี แนบหนากับโต๊ะพลางเอื้อมมือไปด้านหลัง จับเอาก้นอวบของตัวเองแหวกออกให้คุณครูส่งกายใหญ่เข้ามาให้ลึกขึ้นอีก สูดปากหวีดร้องแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกันจนลั่นห้องไปหมด
ใกล้จะปลดปล่อยซ้ำอีกครั้งเต็มที
“อ๊ะ อ๊า แรงๆ โอ๊ย! แรงอีก คุณครูครับ!”
“อืมมมมม สุดยอดครับ แบคฮยอน
ชอบมั้ย ถึงใจมั้ยครับ”
“อ๊ะ โอ๊ะ! ชอบ ชะ…
ชอบมากครับ อ๊า!!!!!”
แกนกายเล็กปลดปล่อยอีกเป็นครั้งที่สองทั้งๆที่ไม่ได้ถูกสัมผัสเลยแม้แต่ครั้งเดียว เช่นเดียวกับคุณครูปาร์คที่เร่งจังหวะรุนแรงก่อนจะปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าสู่ช่องทางที่ทะลักออกมาล้นเต็มไปหมด
จ้องมองแกนกายฝังมุกของตนเองที่เปียกแฉะค่อยๆชักออกจากช่องทางช้าๆ เสียงครางอื้ออึงน่าฟังมากพอๆกับช่องทางที่เผยออ้าจนน้ำสีขุ่นไหลออกมาก็ชวนมองและทำให้เกิดอารมณ์ขึ้นอีกครั้ง
แบคฮยอนเอื้อมสัมผัสช่องทางที่วูบโหวงของตัวเอง
หันมองคนข้างหลังที่เอาแต่จ้องก้นอวบแน่นไม่วางตาแกล้งขมิบถี่เอาใจคนมอง หลังจากนี้เขาจะไม่ยอมสอบซ่อมอีก ก็ครูปาร์คเอาไปจนคุ้มขนาดนี้ แบคฮยอนควรจะได้Aด้วยซ้ำ
ปลายนิ้วเรียวสวยแตะเบาๆตรงรูกว้างที่ยังหุบไม่ลงก่อนจะสอดลงไปแล้วชักเข้าออกให้คนที่ยืนมองต้องเลียริมฝีปากอย่างกระหายพร้อมเอ่ยเรียกเสียงออดอ้อนอย่างร้ายกาจ
“อื้มมมม คุณครูครับ…”
“แบคฮยอน!”
แรงเขย่าและเสียงทุ้มที่ดังลั่นทำอาคนตัวเล็กต้องสะดุ้งพรวดขึ้นจากที่นอน ปรับโฟกัสสายตาก่อนจะพบว่าตนเองกำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีนายหัวฉลามนั่งหน้าโหดอยู่ข้างๆ
เดี๋ยวนะ…
นี่เขานอนอยู่บนเตียง ในห้องนอน แล้ว…
“ฝันหรอวะ”
“ฝันถึงใครครับ! คุณครูที่ว่ามันเป็นใคร เด็ดแค่ไหนคุณถึงได้ครางลั่นห้องขนาดนี้”
ชิบ-หาย-แล้ว
“เอ่อ….” จะให้แบคฮยอนพูดได้ยังไงล่ะว่าที่ฝันน่ะก็ฝันถึงนายหัวชานยอลนั่นล่ะ ขืนบอกอีกฝ่ายก็ได้ใจแย่ “จะไปรู้หรอ! ฝันก็คือฝันนั่นแหละ ถามมากจริง”
“แบค…”
ยังไม่ทันให้ปาร์คชานยอลได้คาดคั้น
เมียเด็กจอมแสบก็ชิ่งคลุมโปงหนีไปเสียแล้ว
เอาเถอะ ยังไงก็คือฝัน
แต่อย่าให้รู้เชียวว่าไอ้คุณครูที่อยู่ในฝันมันเป็นใคร
พ่อจะจับโยนเป็นมื้อค่ำให้บรรดาลูกๆกลางทะเลเสียเลย
THE
END
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น