เมียมือกลอง เดอะซีรี่ส์ Special Chanyeol's day
"ไม่กลับบ้านไปหาเมียหรอครับ"คริสเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าตลอดสองวันมานี้ชานยอลขลุกอยู่ที่บริษัททั้งวันทั้งคืน
มันคงจะไม่สำคัญอะไรนักหากว่านี่ไม่ใช่วันเกิดของมือกลองสุดหล่อ
เมื่อวานก็ฉลองกับแฟนๆไปแล้วเต็มที่ วันนี้ก็ฉลองกับสมาชิกอีกครั้ง
แต่ชานยอลกลับยังไม่ได้ฉลองกับแบคฮยอนเลยสักที
"กลับไปไมอ่ะพี่ ไม่มีอะไรเจริญหูเจริญตา"
"แหม พูดจา ฉันล่ะอยากให้แบคฮยอนมาได้ยินจริงๆ รับรองว่าแกต้องถูกหักเงินไม่เหลือสักแดงเดียว"
"เอ้า ก็จริง ไม่เจริญหูเจริญตา แต่เจริญpornนะพี่"นี่พี่ชานไม่ได้อวยเมียนะครับ แต่แบคฮยอนเวลามึนๆนี่คอสเพลย์เป็นแมวอ้วนงุ้งงิ้งน่าฟัด คาวาอี้เดสก๊ะอิไตอิไตเลยทีเดียว
"ไอ้..."คริสส่ายหน้าระอา คนอย่างปาร์คชานยอลนี่จะด่าว่าไร้สาระยังกลัวเปลืองน้ำลาย
"เออน่า เดี๋ยวผมก็กลับแล้วเนี่ย
บ่นว่ะ"
ความจริงคือปาร์คชานยอลก็แค่ไม่พอใจที่วันเกิดตนแท้ๆแต่แบคฮยอนกลับไม่ส่งข้อความและคำอวยพรใดๆมาให้ คนอยู่ด้วยกันแทบทุกวันแต่ลพเลยกันแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน ฮึ! ปล่อยให้คิดถึงซะให้เข็ด
ป่านนี้คงกำลังนอนร้องไห้อยู่ล่ะสินะคุณหนูบยอน คงจะเศร้าใจและกังวล หรือบางทีอาจเตรียมเซอร์ไพรส์เอาไว้แล้วไม่กล้าบอก... อีกชั่วโมงเดียวจะหมดวันแล้ว เขาควรกลับไปดูสภาพแบคฮยอนเสียหน่อย เดี๋ยวจะคิดถึงปาร์คชานยอลจนขาดใจตายซะก่อน
ชานยอลก้าวลงจากรถที่คริสอาสามาส่งให้พึงหน้าบ้าน
มองเข้าไปมีเพียงความเงียบและมืดมิด นอนแล้วหรอวะ? แต่คงไม่ใช่ อาจกำลังซุ่มจุดเค้กอยู่ในครัว
พี่ชานต้องทำเป็นเดินเข้าไปแบบไม่รู้เรื่องสินะ โถ่ เดี๋ยวพี่ชานจัดให้เลย
ร่างสูงเดินอย่างอ้อยอิ่งเข้าไปข้างใน ค่อยๆไขกุญแจอย่างเบามือ ยิ้มกริ่มที่มุมปากตามประสาคนรู้ทัน หยุดยืนอยู่กลางบ้านนับถอยหลังช้าๆรอเวลาให้แบคฮยอนโผล่ออกมาพร้อมเค้กก้อนโตและเพลง
5
4
3
2
1
..........เงียบ...........
น้องแบคครับ พี่ชานกลับมาแล้ว
แม่งเงียบกริบ
"หลับแล้วจริงๆหรอวะ"
หรือจะน้อยใจที่เขาไม่ยอมกลับบ้านมาฉลองด้วย หรือจะร้องไห้จนหลับไป เฮ้ย! นี่รู้ตัวว่าหล่อและมีเสน่ห์แต่ก็ไม่เคยคิดจะทำให้ใครเสียน้ำตาเลยนะครับ
วางของลงบนโซฟแล้วรีบพาตัวเองไปยังชั้นบนในทันที มุ่งขึ้นสู่ชั้น3เพื่อไปดูแบคฮยอนที่ร้องไห้น้อยใจเขาจนหลับไป ชะลอสีเท้าลงเล็กน้อยค่อยๆย่องให้เสียงเบาที่สุด ย่างเท้าไปใกล้เตียงกว้างหวังจะแอบมองหน้าคนที่หลับพริ้มเช่นทุกครั้ง
แต่...
"บยอนแบคฮยอน?"มือหนาดึงผ้าห่มออกสะบัดแรงๆ เอื้อมมือไปเปิดไฟที่หัวเตียงก็เห็นได้ชัดเจนว่าทั้งห้องว่างเปล่า ห้องน้ำก็เปิดประตูไว้ภายในมืดสนิท หายไปไหนวะครับ? หรือห้องนั่งเล่น...
รีบกลับไปที่ชั้นสอง เปิดประตูออกด้วยใจระทึก ภาวนาให้เห็นคนตัวเล็กอยูภายใน แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อไร้วี่แวว
ไม่มีเซอร์ไพรส์
ไม่ได้นอนหลับอยู่ในห้อง
ไม่ได้พักผ่อนในห้องนั่งเล่น
เมียหายยยยยยยยยยยยยยยยย
เซอร์ไพรส์ที่สุด เมียหายในวันเกิด ไม่ใช่น้อยใจไปกระโดดสะพานที่ไหนแล้วนะเว้ยเฮ้ย! หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนหาเบอร์ของแบคฮยอนด้วยความเป็นห่วง จะว่ากังวลก็กังวลภูมิใจก็ภูมิใจ ที่ตัวเองสำคัญกับแบคฮยอนมากเสียจนคนตัวเล็กน้อยอกน้อยใจหนีออกจากบ้านไปแบบนี้
เสียงรอสายดังอยู่สักพักจนได้ยินเสียงสัญญาณกดรับในที่สุด...
"แบคฮยอน! อยู่ไหน เป็นอะไรรึเปล่า ฉันกลับมาหานายแล้วนะแบคฮยอน!
'กาโว ตื๊ด ตื๊ด ชาน กาโว กาโว กาโว โทรมา ตื๊ด ตื๊ด กาโว ได้ยินมั้ยเนี่ย! กาโว กาโว'
ได้ยินครับ ชัดเลย... กาโวพ่องงงงงงงงงงงง มึงอยู่ไหนครับเมีย!
เสียงเพลงที่ดังลอดมาพร้อมกับเสียงของแบคฮยอนที่ขาดๆหายๆทำเอาชานยอลคิ้วกระตุก ไอ้เราก็คิดว่าน้อยใจหนีไปกระโดดน้ำตายประชดชีวิต ที่ไหนได้...
แม่งไปกาโวอยู่ในผับ!
ไม่นานนักที่เสียงเพลงดังกระหึ่มนั้นค่อยๆเงียบลง ดูเหมือนว่าแบคฮยอนจะหาที่สงบเพื่อคุยโทรศัทพ์ให้รู้เรื่องได้เสียที
'ฮัลโหล ชานยอล โทรมาทำไม' โอ้โห ช่างกล้าถามว่าโทรทำไม นี่ออกไปไหนไม่บอกกันนี่ควรเป็นพี่ชานนะครับที่จะต้องเป็นฝ่ายตั้งคำถาม
"บยอนแบคฮยอน วันนี้วันอะไร"
'วันพฤหัส'
โอเค... ชัดเลย แม่งลืมวันเกิดกู ที่แปะโพสอิทบอกไว้ล่วงหน้าเป็นเดือนๆนี่มีความหมายอะไรบ้างครับ เคยดูมั้ย เคยใส่ใจมั้ย
"แล้วอยู่ไหนเนี่ย"
'อ่อ มาเลี้ยงกับจงอินอ่ะ'
"จงอิน?"จงอินอีกแล้ว ไอ้ดำนั่นมันต้องชวนแบคฮยอนเถลไถลออกนอกลู่นอกทางแน่ๆ
'อืม จงอินถูกหวยอ่ะ นี่โทรมาแค่นี้ใช่ป่ะ งั้นวางสายนะ ฉันกำลังมันส์เลย'
ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด <<< เสียงสัญญาณของความไร้เยื่อใย
มันจะมากไปแล้วนะแบคฮยอน! แล้วถูกหวยบ้าบออะไรวันที่27ฟร้ะ ถึงไม่เคยเล่นหวยก็ไม่ได้โง่นะเว้ย ทั้งลืมวันเกิด ทั้งไปกับผู้ชายคนอื่น แล้วยังโกหกอีก นายตายแน่บยอนแบคฮยอน!
คนเดียวที่พอจะพึ่งพาได้ในเวลานี้คงหนีไม่พ้นผู้จัดการสุดหล่อเจ้าประจำ
ที่ไม่ว่าใครจะมีปัญหาอะไรมาก็ตามเป็นต้องร้องหาพี่คริส
"ฮัลโหลพี่"
'ไง มีไรอีกล่ะไข่เล็ก'
"ไข่เล็กก็ใช้ฟาดปากคนแตกได้นะครับ อย่าเพิ่งกวนตีนตอนนี้ ขแร้องเลย เมียหายอีกแล้ว รอบนี้ไม่รู้หายไปไหนด้วย"
'เอ้า! แล้วโทรมาทำไม เห็นฉันเป็นอับดุลหรอถึงจะได้รู้ว่าแบคฮยอนหายไปไหน'
"อย่าพูดงั้นดิ ผมรู้ว่าพี่ทำได้ เป็นคนกว้างขวางดุจดั่งกาแล็คซี่ ต้องมีคนที่พี่รู้จักสักคนอ่ะที่หาจีพีเอสเครื่องแบคฮยอนได้ นะ นะ หาได้แล้วพี่ไปตามให้หน่อยนะ ผมออกไปตามเองไม่ได้"
'ตกลงฉันเป็นผู้จัดการวงหรือผู้จัดการชีวิตส่วนตัวพวกแกเนี่ย พอกันหมดทุกคนเลย เฮ้อออออ'
ชานยอลเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ
เขามั่นใจว่าคริสจะพาแบคฮยอนหลับมาให้เขาได้แน่นอน
คุณผู้จัดการคนหล่อนั่นคงหาคนช่วยได้ไม่ยากเพราะมีเพื่อนฝูงแทบทุกวงการ
ตั้งแต่นักธุรกิจไปยันพนักงานรักษาความปลอดภัย ครูบาอาจารย์อนุบาล มัธยม
มหาวิทยาลัย เชฟโรงแรม ห้องอาหาร ร้านข้างทาง นางแบบชื่อดังยันนายเอกหนังGV เพื่อนบางคนมีเมียนี่ก็ดันไปรู้จักเมียเขาด้วย
ยิ่งสวยๆนี่ยิ่งสนิทเลย เป็นคนกว้างขวางจริงๆครับ
ตอนนี้ตีสอง แม้จะเลยวันเกิดไปแล้วก็ตาม แต่ปาร์คชานยอลก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะยังไงเขาก็ต้องได้ของขวัญจากแบคฮยอน ยังอาจลืมวันเกิดพี่ชานแบบนี้รับรองว่าไม่จบง่ายๆครับ
Rrrrr Rrrrr
เสียงเรียกเข้าดังขึ้น ชานยอลลิงโลดในใจพร้อมกับกดรับสายทันที
"ว่าไงพี่"
'แย่แล้วไอ้ชาน! แบคฮยอนโดนลากขึ้นห้องไปแล้ว!"
"ห๊ะ ลากไปไหน อยู่ไหน เฮ้ยพี่"
'แกรีบมาเร็วเข้า ที่ร้านxyz! ชั้นสอง ห้องs'
แว๊กกกกกกกกก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันครับ ใครลากเมียกูไปไหน มันจะมากไปแล้วนะเฟ้ย
ผมนี่บางเลย! (เออ)
ร่างสูงคว้าเอาเสื้อคลุมตัวโปรดมาสวมลวกๆพร้อมกับดึงฮู้ดขึ้นปิดบังใบหน้าเอาไว้ วิ่งเกียร์ตะกวดไปโบกแท็กซี่อย่างรวดเร็ว ใจเต้นรัวไปตลอดทาง ความกังวลถาโถมเข้าใส่ แบคฮยอนจะเป็นอะไรหรือเปล่า แล้วใครที่มันพาตัวไป แล้วพาไปทำอะไร ทั้งไอ้จงอินทั้งพี่คริสก็อยู่ทำไมถึงไม่ดูแล หรือว่า...
คนที่ลากแบคฮยอนขึ้นห้องจะเป็นไอ้เด็กดำจงอิน ถ้าใช่ล่ะพ่อจะจับถลกหนังหัวซะเลย เอาให้หัวล้านเป็นเพื่อนกูนี่แหละ!
ช่วงเวลาแห่งความทรมานและระทึกใจจบลงเมื่อรถจอดสนิทที่หน้าร้านxyz ผับชื่อดังที่แม้จะไม่ใหญ่มากนักแต่นักเที่ยวกับถูกอกถูกใจกับบริการที่มีทั้งกินดื่มและพักผ่อนในห้องชั้นบน ชานยอลพาตัวเองไปยังชั้นสองอย่างรวดเร็ว กวาดสายตาหาห้องที่ติดป้ายเอาไว้ว่า s ซึ่งดูเหมือนจะอยู่ในสุด ใจกระตุกทันทีที่ไม่เห็นวี่แววของคริส หายไปไหน? ทำไมไม่แยู่ชาวบแบคฮยอน เงียบกริบขนาดนี้ไม่ใช่ว่าคนตัวเล็กในห้องนั้นโดนกระทำชำรุดจนทรุดโทรมไปแล้วหรอกนะ เมื่องานนี้พี่ชานเป็นพระเอก พี่ชานก็ต้องเท่ครับ ดังนั้นพี่ชานจึง...
โครม!
กระแทกประตูแล้วพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว
"ชานยอล! ทำไมไม่เปิดเข้ามาดีๆ ประตูไม่ได้ล็อก!"
"หืม..." หันไปมองตามเสียงนั้นก็พบว่า แบคฮยอนกำลังนั่งอยู่บนเตียงด้วยสภาพ...
ปกติ! ปกติสุดๆ ไม่ได้มีท่าทางเหมือนคนที่ถูกใครลากมา นี่มันอะไรกันครับเนี่ย!
แบคฮยอนรีบเดินมาปิดประตูก่อนจะหันมาชานยอลที่ยังนั่งงงๆอยู่บนพื้น ในขณะที่ชานยอลเองเมื่อตั้งสติได้ก็เริ่มสำรวจคนตัวเล็กอีกครั้งเพื่อหาสิ่งผิดปกติ
"เกิดอะไรขึ้น"
"ฮ่า ฮ่า มันเป็นแผนน่ะ เมื่อวานพี่คริสบอกว่าอยากให้ฉันเซอร์ไพรส์วันเกิดให้นาย ที่จริงจะทำตั่งแต่เมื่อวานแล้วแต่นายมีงานที่บริษัท"
"พี่คริส..." มิน่า คะยั้นคะยอให้รีบกลับบ้านนัก
"อืม ฉันแค่ขอปรึกษาว่าจะให้อะไรนายดี อะไรที่นายชอบ พี่คริสก๋เลยแนะนำว่าให้ทำแบบนี้ นายจัชอบที่สุด นี่เขาลงทุนออกตังค์เปิดห้องให้เลยนะ สั่งพนักงานด้วยว่าจะฉลองวันเกิด เดี๋ยวคงมีเค้กมาให้แหละ"
"เค้ก?" กินเค้กกันในนี้อ่ะนะ
"อืม นี่ฉันไม่เคยรู้ว่านายจะชอบฉลองวันเกิดในที่เงียบๆแบบนี้"
ดูเหมือนจะมีอะไรผิดพลาดนะครับ นี่แบคฮยอนงงหรือกูงง สถานที่นี่ไม่น่าจะใช่ที่กินเค้กรึเปล่า อะไรคือบยอนแบคฮยอนคิดว่าเราจะมากินเค้กกันในนี้
ก็อก! ก็อก! ก็อก!
ชานยอลเปิดประตูออกดูก็พบบริกรส่งยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมกับกล่องขนาดกลางมาให้ มือหนารับเอาไว้อย่างงงๆ ขมวดคิ้วด้วยความไม่้ข้าใจห่อนจะถึงบางอ้อเมื่อบริกรตนนั้นกระซิบบอกว่านี่เป็นอุปกรณ์ฉลองวันเกิด
ชานยอลยกกล่องไปวางบนเตียงโดยมีแบคฮยอนทำหน้าตื่นเต้นอย่างปิดไม่มิด ขอเดาว่าที่ตื่นเต้นนี่คงคิดว่ามันเป็นเค้ก แหม... ใสซะ
อย่าว่าแต่แบคฮยอนที่ตื่นเต้น ตอนนี้ปาร์คชานยอลก็ทั้งตื่นทั้งเต้นครับ อยากจะเห็นเหลือเกินว่าอะไรคือบริการเสริมจากราคาค่าห้องที่แพงมหาโหดจนขึ้นชื่อของที่นี่
เมื่อเปิดฝากล่องที่ตั้งเด่นอยู่บนเตียงก็พบว่าข้างในนั้นคือเค้ก...
เค้กแข็งปวยสิครับ! อื้อหือ จัดเต็มไปเลย ชุดเครื่องนอนดิลโด้ มีสายต่อ ไข่สั่นหนอ
เจลหล่อลื่น
พี่ชานก็หวานเลยสิครับแบบนี้ แต่เมียพี่ชานนี่ช็อกไปแล้ว โถ่!
พี่ชานก็หวานเลยสิครับแบบนี้ แต่เมียพี่ชานนี่ช็อกไปแล้ว โถ่!
"เราไม่ได้จะทำแบบนั้นกันใช่มั้ย"แบคฮยอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดสั่น
ใช่ว่าอยากจะเล่นตัวอะไรตอนนี้ ผ่านมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
แต่ไม่เคยต้องใช้อุปกรณ์เสริมสารพัดสิ่งแบบนี้
น่ากลัวเกินไป หนีตอนนี้ทันมั้ยครับ
น่ากลัวเกินไป หนีตอนนี้ทันมั้ยครับ
"คุณหนูบยอน นี่วันเกิดผมนะครับ จะไม่ตามใจหน่อยหรอ"
"แต่... โอ๊ย นายอย่ามาพูดจาสุภาพชวนขนลุกแบบนี้นะ!"
"แบคฮยอนอ่า วันเกิดฉันไง นะ นะ"
"ก็มัน อื้อ!"
ไม่ทันได้อิดออดต่อไป ชานยอลก็อาศัยช่วงเผลอเข้าจู่โจมริมฝีปากบางนั้นทันที แบคฮยอนทั้งทุบทั้งดันให้คนตัวโตกว่าผละออกแต่ก็ไม่ได้ผล มือหนาเริ่มซุกซนสอดลึกเข้าไปในเสื้อยืดเนื้อดี สัมผัสผิวกายเนียนลื่นที่คุ้นมือ ละริมฝีปากออกเล็กน้อยเพื่อให้แบคฮยอนได้พักหายใจก่อนจะกดจูบร้อนแรงลงไปอีกครั้ง เรียวลิ้นสอดเข้าไปกวาดต้อนทั่วโพรงปาก มือที่ลูบไล้ช่วงบนลดต่ำลงมาที่ขอบกางเกงแล้วสอดนิ้วลงไปอย่างลามก
"ฮื้อ ชานยอล อย่า"
"ชู่วววว วันนี้วันเกิด ตามใจฉันเถอะนะ"กระซิบทุ้มหนักข้างหูจนขนฟังขนลุกชัน มือหนาสอดเข้าไปนอดคลึงส่วนอ่อนไหวของแบคฮยอนที่ถูกป้องกันไว้ด้วยกางเกงชั้นใน ไล่จูบต่ำลงมาเรื่อยๆจนมือเรียวสวยต้องกันออกเพราะความรู้สึกวาบหวิว
"อย่าใจร้ายสิครับ"เพราะชานยอลเอ่ยขออย่างสุภาพ คนตัวเล็กจึงจำใจต้องยอมละมือที่ขัดขืนออกมาปิดบังใบหน้าด้วยความเขินอาย เมื่อสัญญาณแห่งการยินยอมเกิดขึ้น ชานยอลจึงไม่รอช้าที่จะรุหหนักเข้าใส่ สองมือช่วยกันดึงเอากางเกงออกจากเรียวขาขาวของแบคฮยอน จูบแผ่วเบาลงบนส่วนแข็งขืนที่เต็มตึงชั้นในสีขาวเพราะแรงอารมณ์
"อื้อ ชานยอล"
ชั้นในตัวจิ๋วถูกถอดออกไปในที่สุด ชานยอลหยิบเอาเจลหล่อลืานที่อยู่ในหล่องนั้นออกมา บีบใส่ลงไปบนส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็ก แบคฮยอนหลับตาแน่น สองมือจิกผ้าปูที่นอนด้วยความรู้สึกกังวล มือหนากอบกุมส่วนกลางแล้วรูดรั้งเบาๆ คนถูกรังแกกระตุกเล็กน้อยแต่ก็ปล่อยให้ชานยอลทำตามใจ มือที่ชุ่มไปด้วยเจลจากส่วนแข็งขืนที่ถูกชะโลมนั้นค่อยๆไปยังช่องทางด้านหลังแล้วถูวนไปรอบๆ แม้แบคฮยอนจะถอยสะโพกหนีแต่ชานยอลก็ไม่ลดละ ส่งนิ้วเรียวเข้าไปอย่างอ่อนโยน
"ชะ ชาน อึก"
ชานยอลคว้าเอาของเล่นทรงไข่มาถูไถกับช่องทางที่ตนเพิ่งถอนนิ้วออกมา แบคฮยอนจิกทึ้งผ้าจนแทบขาดก่อนจะกระชากเพราะความตกใจเมื่ออุปกรณ์ชิ้นเล็กนั้นถูกดันจนผลุบหายเข้ามาอยู่ในตัว รีโมทที่เชื่อมต่อกับเจ้าไข่สั่นนี้ด้วยสายไฟหุ้มเส้นเล็กๆบังคับให้อุปกรณ์ของมันเริ่มทำงาน
แบคฮยอนแทบจะกรีดร้องออกมาเพราะความซ่านเสียวที่ถูกปรนเปรอให้
ชานยอลยิ้มอย่างนึกสนุก จับเรียวขาขาวตั้งชั้นแล้วแยกออกจากกันจนกว้าง ก้มลงไปใช้ริมฝีปากปรนเปรอแกนกายสั่นระริก
"อ๊า! ชานยอล อ๊ะ อ๊า"แบคฮยอนแทบขาดใจเมื่อด้านหลังก็โดนรังแกจากอุปกรณ์สั่นสะเทือน ด้านหน้าก็โดนรังแกจากริมฝีปากร้อน จนในที่สุดแบคฮยอนก็ต้องยอมแพ้ต่ออารมณ์ความใคร่ ปลอดปล่อยหยาดน้ำสีขาวเข้าเต็มริมฝีปากของชานยอล
มือกลองสุดหล่อกระตุกยิ้มอย่างผู้มีชัยจับเอาคนตัวเล็กคว่ำหน้าลงกับที่นอน มองดูก้นกลมที่เชิดส่ายอยู่ตรงหน้าก็มีอันต้องกลืนน้ำลาย เสียงครางดังขึ้นไม่ขาด
ชานยอลหยิบเอาเจ้าแท่งหรรษามาถูไถกับช่องทางที่กระตุกถี่เพราะแรงสั่นจากอุปกรณ์เสริมภายใน กดลงไปช้าๆโดยไม่เอาสิ่งที่อยู่ก่อนหน้านี้ออกไป
"อ๊าาาาา ไม่! ชาน แบบนี้ไม่ อื้อ เอา"
สอดแท่งร้อนลงไปลึกจนของเล่นชิ้นแรกถูกดันจนยิ่งสั่นลึกไร้ปราณี แบคฮยอนแทบขาดใจกับความเสียวสะท้าน ชานยอลยิ่งนึกสนุกกดปุ่มให้ดิลโด้แท่งยาวทำงานตามความสามารถของมัน ตอนนี้ช่องทางของแบคฮยอนเต็มไปด้วยของเล่นที่แย่งกันรังแกสั่นแรงจนปวดมวนในท้องน้อยไปหมด
ชานยอลถอยออกมามองดูคนตัวเล็กบิดเร้าด้วยความพอใจ
ปลดเอากางเกงของตนออกไปให้พ้นทาง
และดึงชั้นในที่โป่งคับเพราะกายร้อนที่ปวดหนึบไปหมด
ทันทีที่อารมณ์ชิ้นเล็กพ้นออกไปส่วนแข็งขืนก็ดีดตัวออกมาทักทายชี้ไปยังคนที่ทรมานอยู่ด้านหน้า
"อ๊ะ อ๊ะ พอ อ๊า พอแล้ว อื้อ ไม่ไหว อ๊าาาาา"
ชานยอลจัดการนำของเล่นทั้งหมดออกจากช่แงทางเชิญชวนที่เริ่มบวมช้ำจนแดงอย่างน่าสงสาร แบคฮยอนถอนหายใจออกมาเพราะความโล่งและทรมานน้อยลง แต่ไม่ทันได้กักนานก็ต้องรีบศึกอีกครั้งเมื่อชานยอลนำแกนกายที่แข็งตึงสอดเข้ามาแทนที่และส่งแรงกระแทกเข้าออกไม่ให้สัญญาณเตือน
"อืมมม สุดยอด แบคฮยอน นายสุดยอด"
"อ๊ะ อ๊า ชาน ชาน อึก"
"อ่าาาา ของขวัญของฉัน"ชานยอลครางทุ้มในลำคออย่างพอใจกับความรัดแน่นที่ทำเอาเสียวซ่านไปทั้งแกนกาย กระแทกรุนแรงขึ้นไม่ยั้งและไร้ปราณี ยิ่งรู้สึกได้ว่าแบคฮยอนเผลอโยกสะโพกกลับยิ่งอยากรังแกให้หนัก
"อูยยยย ชะ ยอล อ๊าาาาา แรง จังเลย"
ชานยอลยึดสะโพกของคนตัวเล็กแน่นด้วยมือหนาทั้งสองข้าง กระแทกเข้าใส่พร้อมดึงให้ก้นกลมสวนรับอย่างถึงใจ เสียงเนื้อกระทบดังลั่นไปทั้งห้อง ยิ่งแบคฮยอนเจ้าเนื้อขึ้นก็ยิ่งดังได้อารมณ์มากขึ้นไปอีก เสียงครวญครางก็ไม่ได้ลดละยอมแพ้ คนตัวเล็กที่ซ่านหนักไม่อาจกักเก็บอารมณ์ได้อีก สุดท้ายก็ปลดปล่อยออกมาอีกรอบทั้งๆที่ยังไม่ได้สัมํสส่วนนั้นเลยแม้แต่น้อย
ทิ้งตัวลงเหนื่อยหอบกับที่นอนที่สภาพราวกับผ่านศึกสงคราม สะโพกยังคงถูกอัดกระแทกไม่หยุด ชานยอลที่ใกล้ถึงฝั่งฝันก็ยิ่งออกแรงใส่จนจับจังหวะไม่ไหว คนตัวเล็กโยกไถไปกับที่นอนอยู่ไม่นานก็หลุดพ้นเมื่อในที่สุดชานยอลก็ปลดปล่อยตามออกมาจนเต็มช่องทาง แช่กายร้อนไว้โดยไม่คิดจะถอดออก มองดูช่องทางบวมแดงที่กายของตอนยังคาเอาไว้ น้ำรักขาวขุ่นไหลย้อนออกมาบางส่วน แกล้งกระแทกลงไปซ้ำเบาๆสองสามครั้งจนได้ยินเสียงคนตัวเล็กบ่นครางงุ้งงิ้งทั้งที่หน้ายังฝังกับที่นอน โน้มตัวลงทาบทับจูบขมับชื้นเหงื่อแผ่วเบา
แบคฮยอนเอียงใบหน้าน่ารักของตนให้แนบไปกับที่นอน
เหลือบตามองตนที่พรมจูบอยู่ไม่ห่าง ยกหัวเล็กขึ้นเล็กน้อย
กดจูบที่ข้ามแก้มสากเพราะไรหนวด
"สุขสันต์วันเกิดนะชานยอล"
End
