I'm in love with a monster
ตอน... ไปดุหนังกันเถอะ
Note... สั้นมาก ปั่นตอนพักกินข้าว 1ชั่วโมงถ้วนจ้ะ
สุขสันต์วันเกิดแบคอยอนคนดีของพี่ พี่สัญญาว่าจะเสียเงินให้ตลอดชีวิต รักนะคะ
“อยากดูหนัง” คนตัวเล็กเอ่ยพลางใช้นิ้วเคาะโต๊ะรบกวนสมาธิของคนที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานไม่สนใจใคร
แบคฮยอนขมวดคิ้วนิดๆเมื่อเห็นว่าตัวเองยังคงเป็นอากาศธาตุเช่นเดิม
เจ้าตัวนั่งพูดถึงภาพยนตร์ที่อยากดูอยู่เป็นนานสองนาน แต่ปาร์คชานยอลก็ยังคงเงียบ ไม่รู้จะเอาไงกันแน่
ขอไปดูกับเพื่อนก็ไม่ยอม พอบอกให้พาไปก็ไม่สนใจ อยากมีเรื่องหรอ!
“…….”
“อยากดูไออ่อนแมน!”
“หนังมันเป็นเรื่องกัปตันอเมริกานิ”
“ก็มันมีไออ่อนแมนด้วย ผมอยากดู!”
“งานยังไม่เสร็จ”
“……..”
แบคฮยอนลุกพรวดจนคนที่ก้มหน้าทำงานต้องเงยหน้าขึ้นมอง
ชานยอลคว้าเอามือเล็กไว้ก่อนที่แบคฮยอนจะได้เดินหนีไปไหน
“ไปเตรียมตัวอีกสิบห้านาทีเจอกันหน้าบ้าน” สุดท้ายชานยอลก็ต้องยอมตามใจแบคฮยอน
เห็นท่าทีงอแงแบบนี้ใจจริงก็อยากตีซะให้ก้นช้ำ แต่ก็กลัวเช่นกันว่าถ้าไม่ตามใจจะหนีหายไปไหน
ขอลูกเขามาเลี้ยงจะทิ้งๆขว้างๆก็คงไม่ดี ดื้อๆแบบนี้ไม่รู้จะไปหาที่ไหนได้อีกแล้ว
แบคฮยอนลิงโลดตั้งแต่เริ่มแต่งตัววิ่งดุ๊กดิ๊กมีความสุขไปยืนรอหน้าบ้าน
นั่งเรือนั่งรถนานเกือบห้าชั่วโมงก็ไม่มีบ่น
ยืนยิ้มกว้างอยู่หน้าโรงหนังจนชานยอลแอบยื่นมือมาหยิกแก้มแรงๆเพราะความหมั่นเขี้ยว
ปากบางคว่ำใส่ท่าทางงอแงได้เพียงไม่นานก็เปลี่ยนมาฉีกยิ้มความอีกครั้ง เก็บอารมณ์ตื่นเต้นดีใจเอาไว้ไม่มิด
แบคฮยอนน่ะอยากดูคุณไออ่อนแมนใจแทบขาด
แอร์เย็นฉ่ำทำเอามือสวยต้องคอยลูบแขนตัวเองเบาๆเพราะเริ่มหนาวจนขนลุก
หนังเริ่มไปได้สักพักแล้วแต่แบคฮยอนก็ยังไม่เห็นใครสักคนนอกจากพวกเขาสองคน หนังแบบนี้คนน่าจะดูเยอะแท้ๆแต่กลับไม่มีใครเลย
หรือเพราะเป็นโรงVIP คนถึงได้ไม่ค่อยเข้ามาดูกัน น่าเสียดายจริงๆ
แบคฮยอนชอบบรรยากาศตอนที่คนเต็มโรงหนังและมีอารมณ์ร่วมไปพร้อมๆกัน
“กัปตันอเมริกาเก่งจริงๆแฮะ” ชานยอลกระซิบบอก ตั้งแต่นั่งดูมาเขาก็รู้สึกว่ากัปตันดูจะเก่งกว่าใคร
มีแต่โล่แต่ก็ดันชนะทุกคน
“คุณไออ่อนแมนเก่งกว่า!”
“หมอนั่นอีโก้สูงไปหน่อยนะ ชอบแบบนั้นหรอ พวกเศรษฐีเอาแต่ใจ”
“เหมือนคุณนั่นแหละ พวกเศรษฐีเอาแต่ใจ”
“หืม? แปลว่าชอบผมหรอ” มือหนาประคองเอาใบหน้าจิ้มลิ้มให้หันมามองตากันแม้จะมีเพียงแสงสลัวเท่านั้น
แบคฮยอนขืนหน้าออกเล็กน้อยพลางตีมืออีกคนหวังจะให้ปล่อยตนเป็นอิสระ
“ชอบอะไร อย่ามาเข้าข้าง อื้อออ!”
ริมฝีปากบางถูกจู่โจมทันทีโดยผู้ใหญ่จอมเจ้าเล่ห์
ลิ้นร้อนจาบจ้วงเข้ามากวาดเอาความหวานอย่างไม่เกรงใจ ยิ่งแบคฮยอนขัดขืนชานยอลก็ยิ่งชอบ
ปลุกปล้ำจูบจนเสียงดูดดึงริมฝีปากจวบจาบดังไปทั้งโรงหนัง มือสวยทุบอกกว้างแรงๆเพื่อให้สัญญาณว่าตนกำลังจะขาดอากาศแล้ว
ไม่นานนักริมฝีปากก็ผละออกจากกันโดยที่คนถูกรังแกหอบแฮกอย่างน่าสงสาร
“ไออ่อนแมนไม่ดุเท่าผมหรอก จริงมั้ยครับ” เอ่ยถามเสียงพร่าพลางพรมจูบใบหน้าน่ารักไปทั่ว
“หยุดเลยนะ! เดี๋ยวมีคนมาเห็น คุณนี่ลามกไม่เลือกที่เลย!”
“ไม่มีใครเข้ามาหรอก ผมเหมาหมดทั้งโรงแล้ว”
“คุณ…” แบคฮยอนถึงบางอ้อทันที คิดแล้วว่ามันแปลกที่ไม่มีใครเข้ามาดูสักคน
ที่แท้นายหัวจอมเจ้าเลห์ก็อวดร่ำอวดรวยด้วยการเหมาโรงหนังเพื่อดูกันสองคน ขอเดาว่ามีเจตนาลามากด้วยแน่ๆ
ไว้ใจไม่ได้จริงๆ
ร่างเล็กถูกจับนอนราบไปกับโซฟา
ท่ามกลางแสงสลัวนั้นทั้งสองคนยังคงมองหน้ากันได้อย่างชัดเจน ภาพยนตร์ที่ยังคงฉายต่อไปนั้นไม่ได้รับความสนใจอีกแล้ว
ริมฝีปากที่จู่โจมเข้าใส่พาให้เตลิดจนลืมสิ่งรอบตัวไปจนหมด มือหนาลูบไล้ผิวกายลื่นมืออย่างชอบใจ
แบคฮยอนนั้นตัวนุ่มนิ่มน่าจับน่าบีบไปเสียทุกส่วน นายหัวฉลามดูดดึงริมฝีปากลงมาจนถึงซอกคอ
ใบหน้าจิ้มลิ้มเชิดครางแผ่วเบา ท่าทีขัดขืนเล็กน้อยเพื่อบอกว่าตนไม่ได้สมยอมร้อยเปอร์เซ็นช่างน่าแกล้งให้ดิ้นแรงๆแบบไม่ต้องแสร้งทำ
“พร้อมจะสู้กับทีมแคปหรือยังครับ ทีมไออ่อนแมน” ว่าจบก็จัดการจับเด็กดื้อถอดกางเกงยีนส์รัดรูปออกจนพ้นตัว
ส่งเสียงหัวเราเบาะในลำคอให้อีกฝ่ายได้อายจนต้องส่งมือสวยมาฟาดอกแกร่งแรงๆ ยิ่งดีดดิ้นยิ่งถูกใจ
ยิ่งขัดขืนก็ยิ่งชอบ ชานยอลเริ่มคิดว่าตัวเองหลงแบคฮยอนมากเกินไปแล้วจริงๆ
“อื้อ! ตรงนั้น อย่า…” เด็กน้อยรีบหุบขาที่ถูกจับอ้าเอาหากันเมื่อนายหัวโรคจิตก้มลงไปฟัดส่วนอ่อนไหวภายใต้ชั้นในบางๆอย่างไม่นึกอาย
แบคฮยอนอยากจะเป็นบ้าตายเพราะคนแก่เอาแต่ใจที่ไม่เคยปราณีกันบ้าง
มือหนาจับเอาเรียวที่พยายามฝืนหุบเข้านั้นดันขึ้นไปจนชิดอก
เมื่อดื้อจะหุบนายหัวที่แสนใจดีก็ไม่ขัด ไม่อยากอ้าก็ยกให้พ้นทางไปเสีย ดึงเอาชั้นในสีขาวมาดองที่ต้นขา
ก้มลงกัดฟัดก้นกลมกลึงจนเด็กน้อยสะดุ้ง แหวกแก้มก้นออกจนช่องทางสีชมพูขมิบถี่รอการรุกล้ำ
ลิ้นร้อนแหย่เข้ารังแกภายในจนเสียงครางหวานดังลั่นกลบเสียงจากภาพยนตร์จนหมดสิ้น ยิ่งลงลึกยิ่งเรียกเสียงครวญครางราวขาดใจ
“มะ ไม่ อื้อ พอแล้ว พอ….” สะโพกผายเบี่ยงหนีอย่างน่าสงสาร
แต่มันก็ไม่ได้รับความปราณีใดๆ เมื่อรู้สึกได้ถึงเรียวนิ้วที่เข้ามาแทนที่ลิ้นร้อน
นายหัวกระทุ้งนิ้วเข้าออกรุนแรงเสียจนได้ยินเสียเฉอะแฉะแข่งกับเสียงครางสั่น
นายหัวฉลามยิ้มกริ่มชอบใจกับท่าทีขัดขืนที่แอบสมยอมอยู่ในที ถอนนิ้วออกแล้วรีบปลดกางเกงอย่างชำนาญ
ควักเอาแกนกายฝังมุกมาประกาศศักดาให้คนตัวเล็กได้เอ็นดูมัน ทั้งรักทั้งต้องการจนสั่นงึกพยกหัวมนรอโอกาสเข้าไปแสดงความรักภายในช่องทางอุ่น
“จะยิงแล้วนะครับ” เสียงเจ้าเล่ห์ทำเอาคนฟังยิ่งอับอาย
“ไม่ต้องพูดเลย อ๊า!!!”
แกนกายที่พรวดเข้ามาในคราวเดียวทำเอาช่องทางสั่นระริก
มุกขรุขระครูดไปตามผนังเสียวซ่านจนแบคฮยอนขมิบปากทางรักถี่ยิบ เสียงครางรับในลำคอของนายหัวบ่งบอกถึงความพอใจกับความคับแน่นที่ตอดรัดไม่หยุด
ความละอ่อนของเมียเด็กจอมดื้อนั้นเป็นที่พอใจของชานยอลเสมอ แบคฮยอนสดใหม่และถึงใจเขาเป็นที่สุด
ยามใบหน้าจิ้มลิ้มแสดงอารมณ์ออกมานั้นเซ็กซี่อย่าบอกใคร และแน่นอนว่าคนที่ได้เห็นก็มีเพียงนายหัวฉลามคนนี้คนเดียวเท่านั้น
จังหวะที่ถูกเร่งขึ้นตามแรงอารมณ์ดุเดือดเสียยิ่งกว่าฉากต่อสู้ในภาพยนตร์ที่กำลังฉายแข่งกับหนังสดบนโซฟา
มือหนายึดเอาสะโพกอิ่มแน่นแล้วส่งแรงกระแทกเข้าใส่ไม่ปราณี ความขรุขระที่สร้างความเสียวซ่านมากกว่าสิ่งใดทำเอาคนถูกรังแกปลดปล่อยออกมาทั้งๆที่แกนกายสมตัวนั้นยังไม่ถูกสัมผัส
แบคฮยอนกำลังคิดว่าตนอาจจะชินกับมุกเม็ดงามที่ฝังอยู่ในแกนกายใหญ่ของนายหัวแล้ว และมากกว่าการชินกับในคือความต้องการที่เพิ่มขึ้น
เด้งสะโพกสวนเข้าใส่อย่างไม่นึกอาย อยากให้รุนแรงมากกว่าเดิม อยากถูกกระทำอย่างสะใจราวกับสัตว์ร้ายที่อยากจะกลืนกินตนเองเข้าไปทั้งร่าง
“อืม อีกนิดครับ แบคฮยอนอ่า…”
“อ๊ะ อ๊ะ ลึก อ๊ะ ลึกมาก อ๊า!!!” คนตัวเล็กปลดปล่อยออกมาอีกครั้งพร้อมๆกับความรู้สึกอุ่นวาบจากน้ำรักที่พุ่งเข้าใส่ช่องทางจนล้นทะลักออกมาเปื้อนโซฟา
กลิ่นคาวคลุ้งไปทั่วแต่ทั้งสองคนก็ไม่คิดจะใส่ใจ
นายหัวจ้องแกนกายของตนที่ค่อยๆถอนตัวออกมาจากช่องทางที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำรักขาวขุ่น
ช่องทางเผยออ้าขยายตามความใหญ่โตของสิ่งรุกรานนั้นน่ามองเสมอ นิ้วเรียวค่อยๆเอื้อมมาแตะเบาๆที่ช่องทางของตน
ส่งสายตาเง้างอนให้คนโตกว่าที่เอาแต่จ้องรูกว้างเหมือนพวกโรคจิต
“เจ็บ… เจ็บจัง ทำแรงเกินไปแล้ว คนแก่ลามก”
“ไม่ชอบหรอครับ ร้องลั่นแบบนั้น ผมว่าคุณออกจะชอบมันมากด้วยซ้ำ” นายหัวโน้มตัวลงมาบดจูบให้ริมฝีปากเบะคว่ำนั้นหายงอแง ก่อนจะยัดเอากายร้อนกลับเข้าไปอีกครั้ง
“อ๊ะ คุณ!”
“หุบไม่ลงสักที ไหลออกมาหมดแบบนี้เสียดายแย่ ขออุดไว้ก่อนนะครับเด็กดี”
มือสวยฟาดบนแก้มสากแรงๆเพราะเขินอายกับความคิกลามกของปาร์คชานยอล
ก่อนจะเปลี่ยนมาคล้องคอเอาไว้พร้อมเชิดหน้ารับจุมพิตอย่งเต็มใจ สุดท้ายก็ไม่ได้ดูหนังอย่างที่ตั้งใจเอาไว้
คราวหน้าจะไม่ยอมให้นายหัวฉลามเหมาโรงแบบนี้อีกแล้ว เข็ดจริงๆ
THE END
